Encyklopedia Muzyczna PWM/Grossman Ludwik
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedia Muzyczna PWM |
| Wydawca | Polskie Wydawnictwo Muzyczna |
| Data wyd. | 1979-2012 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Grossman, Grossmann, Grosman, Ludwik, pseud. W. Horejszo, *6 III 1835 Turek (k. Kalisza), †15 VII 1915 Wiesbaden, pol. kompozytor, organizator życia muz., dyrygent, pianista i organista. Gimnazjum ukończył w Kaliszu, tam też uczył się gry na fort. u J. Drobniewskiego i na skrz. u W. Kopińskiego. Naukę muzyki kontynuował w Warszawie u A. Freyera, a od 1854 przebywał przez 3 lata w Berlinie, gdzie studiował komp. pod kier. C.F. Rungenhagena i uczęszczał na uniwersytet. Po powrocie do Warszawy występował jako pianista, organista i dyryg. chóralny, uczył też muzyki w Instytucie Szlacheckim oraz prywatnie. 1857 przystąpił do spółki z Hermanem, właścicielem składu fort., pianin, fisharmonii i melodykonów, zajmując się głównie artyst. stroną przedsiębiorstwa. 1866 przebywał w Paryżu, gdzie zabiegał o wystawienie swej opery Rybak z Palermo, ocenionej pozytywnie przez G. Rossiniego. We Francji przebywał powtórnie 1895. G. zasłużył się gł. jako organizator życia muz. w Warszawie, choć współcześni widzieli w nim przede wszystkim kompozytora (podkreślano zwł. zręczną i oryginalną instrumentację, a także prostotę inwencji melod.). Był on współwłaścicielem największego w kraju przedsiębiorstwa handlowo-muz., współzałożycielem i 1871—74 członkiem komitetu WTM, członkiem pierwszego zarządu Filharmonii Warsz., członkiem Dyrekcji Teatrów Cesarskich; współpracował z EMTA, wspomagał finansowo działalność Warsz. Towarzystwa Śpiewaczego «Lutnia», przez szereg lat prowadził wraz z żoną interesujący salon muz., utrzymywał stosunki ze światem muz. Europy i USA. Występował też czynnie jako dyrygent. Kompozycję traktował drugoplanowo, mimo iż utwory jego często wykonywano i wydawano za granicą. Operę Duch wojewody wystawiano z powodzeniem również w Wiedniu (1877), gdzie zyskała pochlebną opinię E. Hanslicka, w Krakowie (1877), Peszcie, Petersburgu (1877), Lwowie (1878), Grazu, Cieplicach, Bernie i Berlinie (1884). Podczas uroczystości otwarcia Kanału Sueskiego wykonano specjalnie u G. zamówioną kantatę, za którą kompozytor otrzymał od emira order. Uwertura ukraińska „Maria” znajdowała się w repertuarze orkiestr niem. W Polsce szczeg. popularność zyskał marsz na chór m. Raźno chłopcy oraz instr. czardasz z opery Duch wojewody.
Dodatkowe informacje o autorach i źródle znajdują się na stronie dyskusji.