Encyklopedia Muzyczna PWM/Kamieński Maciej
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedia Muzyczna PWM |
| Wydawca | Polskie Wydawnictwo Muzyczna |
| Data wyd. | 1979-2012 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Kamieński, Kamięski, Kamenický, Kamenský, Maciej, *13 X 1734 Słowacja, †25 I 1821 Warszawa, pol. kompozytor słowac. pochodzenia. Forma oboczna Kamięski figurowała na rkp. z 1778 (BN sygn. B. T. 706), który spłonął w 1944, zaś formy Kamenický i Kamenský podaje Československý hudební slovník (t. 1, wyd. 1963). Miejsce urodzenia nieznane; wymieniane w pracach pol. i obcych Sopron (niem. Ödenburg), które podawał sam K. oraz Magyar Ovar nie znalazły potwierdzenia w zach. księgach metrykalnych. Młode lata spędził K. w Sopronie w domu hr. Henckla von Donnersmarck, a po jego śmierci 1760 przeniósł się wraz z domem wdowy do Wiednia. Wykształcenie muz. zdobył w Sopronie, dopełnił je w Wiedniu; w X 1762 słyszał w Schönbrunnie grę małego Mozarta. W Warszawie K. osiadł nie wcześniej niż na przełomie 1762/63, pierwszą znaną z tego okresu datą jest 1773, kiedy to ukazało się w Warszawie zawierające kilka utworów K. wydanie Mélanges de Musique pour le clavecin J. Engla (zaginione podczas II wojny świat.).
K. w krótkim czasie zyskał w Warszawie uznanie jako nauczyciel gry na fortepianie i śpiewu solowego. 1803 został właścicielem posesji przy ul. Swiętojerskiej, gdzie prowadził zajazd i mieszkał do śmierci. 1805 dzierżawił przy ul. Nalewki tzw. dworek Dulfowski, w którym organizował publiczne wieczory muzyczne. W 1811/12 był członkiem loży wolnomularskiej „Świątynia Izys”, po 1815 został „Dyrektorem Harmonii Wielkiego Wschodu Narodowego Polskiego”.
K. był dwukrotnie żonaty, z pierwszą żoną miał syna Karola, uzdolnionego malarza (†po 1788), za drugim razem poślubił wdowę Annę Gelinek. Pochowany został na Powązkach (Warszawa); na ścianie kościoła przy cmentarzu znajduje się pamiątkowa marmurowa tablica z napisem:
„Tu spoczywają zwłoki Macieja Kamieńskiego, który żyjąc lat blisko 87, zakończył życie dnia 25 stycznia 1821 roku. Pozostała po nim wdowa prosi o westchnienie do Boga.”
Dodatkowe informacje o autorach i źródle znajdują się na stronie dyskusji.