Encyklopedia Muzyczna PWM/Krenz Jan
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedia Muzyczna PWM |
| Wydawca | Polskie Wydawnictwo Muzyczna |
| Data wyd. | 1979-2012 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Krenz Jan, *14 VII 1926 Włocławek, pol. dyrygent i kompozytor. Gry na fort. uczył się początkowo u S. Raube w Warszawie; podczas okupacji doskonalił swe umiejętności pod kier. Z. Drzewieckiego, kształcąc się zarazem w zakresie komp. u K. Sikorskiego. 1943 na koncercie konspiracyjnym w Warszawie wykonano jego Kwartet smyczkowy. 1947 ukończył studia muz. w PWSM w Łodzi: dyryg. u K. Wiłkomirskiego i komp. u K. Sikorskiego, uzyskując dyplom z odznaczeniem. Jako dyrygent zadebiutował 1946 w Łodzi, prezentując m.in. własną Toccatę na fort. i ork. smyczk. (1943, utwór wycofany przez K.). 1947–49 był drugim dyryg. w Państw. Filh. w Poznaniu; w tym samym czasie w Operze Poznańskiej wystawił Uprowadzenie z seraju Mozarta. Od 1950 koncertował regularnie za granicą. 1949–51 współpracował z G. Fitelbergiem w WOSPR w Katowicach, a po jego śmierci (1953) został mianowany pierwszym dyryg. i dyr. zespołu; pozostał na tym stanowisku do 1968. W ciągu 15 lat doprowadził ork. do perfekcji, poszerzając znacznie jej repertuar i dokonując wielu archiwalnych nagrań. Wielokrotnie występował z WOSPR za granicą, m.in. 1963 odbył, najdłuższe w dziejach pol. zespołów, 4-miesięczne tournée przez ZSRR, Mongolię, Chiny, Japonię po Nową Zelandię i Australię, dając w sumie 55 koncertów. 1967 został pierwszym dyryg., a 1968 także dyr. artyst. Teatru Wielkiego w Warszawie. Jego działalność w tej placówce (do 1973) upamiętniła się m.in. premierami Borysa Godunowa M. Musorgskiego, Elektry R. Straussa i Otella G. Verdiego. 1968–73 prowadził także ork. radia duń. w Kopenhadze i współpracował z ork. Yomiuri Nippon Symphony w Tokio. 1979–82 piastował funkcję Generalmusikdirektor m. Bonn prowadząc ork. Beethovenhalle oraz przedstawienia operowe (m.in. 1979 Lulu A. Berga i Straszny dwór Moniuszki z pol. wykonawcami). 1983–85 współpracował z radiem hol. w Hilversum. Gościnnie dyrygował we wszystkich ważniejszych ośrodkach muz., występował m.in. z Berliner Philharmoniker, Staatskapelle Dresden, ork. Filh. w Leningradzie, Tonhalle w Zurychu, Orch. della Scala w Mediolanie, Royal Concertgebouw w Amsterdamie oraz z ork. londyńskimi, a także w Stanach Zjedn. z Detroit Symphony Orch. i New York Brooklyn Symphony Orch. Uczestniczył regularnie w Międzynarod. Festiwalu Muzyki Współcz. Warszawska Jesień oraz w festiwalach m.in. w Edynburgu, Bergen, Pradze, Montreux, Osace, Wiedniu. K. często dyryguje gościnnie ork. FN oraz zespołem Sinfonia Varsovia, z którym odbył kilka zagr. tournées. Nagrania płytowe K., m.in. dla firm PN, Philips, Supraphon, Olympia, Lyssna, obejmują utwory kompozytorów pol. (Chopin, Moniuszko, Paderewski, Szymanowski, Lutosławski, Serocki, Baird, Górecki, Szabelski), muzykę klas. i romant., dzieła czołowych przedstawicieli współczesności. Za nagrania płytowe otrzymał liczne międzynarod. nagrody. Ponadto współpracował z PRiTV w Warszawie prowadząc np. w l. 70-ych cykl audycji telew. Słowo i muzyka, a 1990–91 cykl audycji rad. poświęconych pol. kompozytorom. K. jest laureatem nagrody państw. II st. (1955) i I st. (1972), nagrody muz. m. Katowic (1957), nagr. ZKP (1968), ponadto otrzymał Diamentową Batutę z okazji 70-lecia Pol. Radia (1995) oraz dwukrotnie Złotego Orfeusza za wykonania na Warsz. Jesieni.
Dodatkowe informacje o autorach i źródle znajdują się na stronie dyskusji.