Encyklopedia Muzyczna PWM/Lefeld Jerzy
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedia Muzyczna PWM |
| Wydawca | Polskie Wydawnictwo Muzyczna |
| Data wyd. | 1979-2012 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Lefeld Jerzy Albert, *17 I 1898 Warszawa, †22 II 1980 Warszawa, pol. pianista, kompozytor i pedagog. Muzyki uczył się początkowo u L. Prüfferowej i S. Judyckiego (fort.). Od 1908 kształcił się w Instytucie Muz. w Warszawie, gdzie ukończył studia pianist. w klasie A. Michałowskiego (1916) i kompoz. pod kier. R. Statkowskiego (1917). Z uczelnią tą i późniejszym konserw. związał się od razu wieloletnią współpracą pedag. (1917–39). W l. 1924–26 współpracował także z eksperymentalnym studiem rad. w Warszawie, a od 1926 już z PR (m.in. jako członek Małej Ork. PR prowadzonej przez J. Ozimińskiego). 1941–44 zajmował się pedagogiką, koncertował w kawiarniach i w domach prywatnych. Po wojnie prowadził klasę fort. w PWSM w Warszawie (do 1971). W czasie ponad 60-letniej działalności pedag. wykształcił 40 pianistów (jego uczniami byli m.in. W. Lutosławski, S. Kisielewski oraz — na kursie średnim — W. Małcużyński).
L. był wybitnym pianistą-kameralistą. Akompaniamentem zajmował się już w młodości, towarzysząc swemu ojcu, tenorowi-amatorowi. 1917–26 wystąpił z S. Barcewiczem na ponad 100 koncertach. Lista artystów, z którymi występował, zawiera nazwiska ponad 50 śpiewaków (m.in. S. Korwin-Szymanowska, A. Sari, E. Bandrowska-Turska, W. Wermińska, W. Brégy, W. Calma, A. Orda, B. Paprocki, A. Hiolski, S. Woytowicz, J. Artysz) i ok. 30 różnych instumentalistów (m.in. K. Flesch, P. Hindemith, I. Haendel, Z. Francescati, R. Ricci, I. Dubiska, E. Umińska, W. Kochański, E. Kochański, W. Wiłkomirska, K.A. Kulka). Grał również w duetach fort. z Z. Rabcewiczową (nagranie m.in. Ronda С-dur na 2 fort. Chopina), R. Maciejewskim, M. Wiłkomirską, W. Szpilmanem. Jako kompozytor debiutował 2 symfoniami wyk. w Filharmonii Warsz. (I — 1919, dyryg. Z. Birnbaum, II — 1925, dyryg. J. Ozimiński). Obie symfonie przypomniano w l. 70-ych w wyk. WOSPRiT (I — 1978, dyryg. J. Maksymiuk, II — 1979, dyryg. W. Michniewski). L. otrzymał nagr. państw. II st. (1955), nagr. muz. m. Warszawy (1957), nagr. MKiS I st. (1965).
Dodatkowe informacje o autorach i źródle znajdują się na stronie dyskusji.