Encyklopedia Muzyczna PWM/Malawski Artur
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedia Muzyczna PWM |
| Wydawca | Polskie Wydawnictwo Muzyczna |
| Data wyd. | 1979-2012 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Malawski Artur, *4 VII 1904 Przemyśl, †26 XII 1957 Kraków, pol. kompozytor, pedagog i dyrygent. Początkowo gry na fort. uczyła go matka, a gry na skrz. miejscowy nauczyciel J.K. Lepianko. Pierwszy zapisany utwór (Mazurek na skrz. i fort.) M. skomponował mając 16 lat. 1920–28 studiował w Konserw. Towarzystwa Muz. w Krakowie w klasie skrz. J. Chmielewskiego i uzyskał dyplom ze srebrnym medalem. 1927–33 koncertował w Krakowie i in. miastach oraz w PR, lecz na skutek urazu lewej ręki musiał zrezygnować z kariery wirtuozowskiej. 1928–36 był profesorem skrz. i teorii muz. w konserw. w Krakowie, 1929–30 uczył gry skrz. w Śląskiej Szkole Muz. w Katowicach, 1930–32 w Żeńskim Seminarium Nauczycielskim w Krakowie. 1932 był współzałożycielem Stowarzyszenia Młodych Muzyków w Krakowie i brał b. aktywny udział w jego działalności. 1936 podjął studia w konserw. w Warszawie (komp. u K. Sikorskiego, dyryg. u W. Bierdiajewa), które ukończył 1939 z odznaczeniem za kompozycję. Po wybuchu wojny M. przebywał we Włodzimierzu Wołyńskim, gdzie przez pół roku prowadził chór i ork. ukraińskiego teatru muz., a w 1940 przeniósł się do Tarnopola, gdzie był nauczycielem gry skrz. i klasy kam. w szkole muz. Jesienią 1941 zamieszkał we Lwowie, zaś od XII 1941 osiadł w Lublinie, gdzie do VI 1944 uczył prywatnie gry na skrz. oraz organizował koncerty dla Polaków, na których występowali gł. muzycy warszawscy. Od 1945 uczył przedmiotów teoret., prowadził klasy dyryg. oraz komp. w PWSM w Krakowie. 1955 prof. nadzwyczajny, 1951/52 kierował sekcją operową na Wydziale Wokalnym PWSM w Krakowie, 1 X 1957 został mianowany kier. nowo utworzonej Katedry Dyrygentury w tej uczelni, 1950–54 prowadził także klasę dyryg. w PWSM w Katowicach. Wykształcił wielu kompozytorów i dyrygentów, jego uczniami byli: M. Baranowski, A. Cwojdziński, A. Dobrowolski, R. Haubenstock (przed wojną), J. Katlewicz, T. Machl, S. Marczyk, K. Missona, W. Pawłowski, K. Penderecki, I. Pfeiffer, W. Rowicki (przed wojną, w klasie skrz.), B. Schaeffer, J. Semkow, Z. Szostak i in. W l. 1945–57 sporadycznie występował jako dyrygent, najczęściej prezentując utw. z okresu klasycyzmu i romantyzmu, wielokrotnie dyrygował także własnymi komp., m.in. 1948 odniósł sukces artyst. wykonując swoje Etiudy symfoniczne na festiwalu MTMW w Amsterdamie. 1945–48 wchodził w skład Komisji Programowej Szkolnictwa Wyższego przy MKiS. Od 1946 był członkiem zarządu, a 1948–51 i 1957 prezesem Polskiego Towarzystwa Muzyki Współczesnej, 1951–54 członkiem Zarządu Gł. ZKP. W VII 1955 uległ wypadkowi, który spowodował utratę oka i rozwój choroby nowotworowej, która stała się przyczyną jego śmierci.
Otrzymał liczne nagr. i odznaczenia: 1952 nagr. państwowa III st. za Wierchy; 1955 nagr. państwowa II st. za twórczość kompoz. i działalność pedag. oraz nagr. MKiS za Trio fortepianowe i za Etiudy symfoniczne; 1956 Order Sztandaru Pracy II klasy; 1956 nagr. ZKP za całokształt działalności kompoz. i pedag.; ponadto 1928 I nagr. na konkursie Tow. Bratniej Pomocy Uczniów konserw. krakowskiego za Bajkę; 1949 II nagr. za Wariacje, III nagr. za Toccatę z fugą w formie wariacji oraz wyróżnienie za Tryptyk góralski na konkursie im. Chopina; 1957 Nagroda Muz. m. Krakowa za osiągnięcia twórcze ze szczeg. uwzględnieniem II Symfonii. Spuścizna kompozytorska M. znajduje się w Archiwum Kompozytorów Pol. XX w. w Bibliotece UW. 1962–82 co dwa lata odbywał się w Krakowie konkurs kompoz. im. A. Malawskiego.
Dodatkowe informacje o autorach i źródle znajdują się na stronie dyskusji.