Encyklopedia Muzyczna PWM/Nawrocki Stanisław
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedia Muzyczna PWM |
| Wydawca | Polskie Wydawnictwo Muzyczna |
| Data wyd. | 1979-2012 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Nawrocki Stanisław Hieronim, *30 IX 1894 Sulejów, †20 XII 1950 Warszawa, pol. pianista i kompozytor. Po okresie nauki u ojca Władysława (1863–1915), śpiewaka i organisty, 1908 wyjechał do Warszawy, gdzie kontynuował naukę w gimnazjum i podjął pracę organisty pod opieką stryja, Juliana (1869–1944), organisty i dyryg. chóralnego. 1914–28 studiował w konserw. w Warszawie pod kier. A. Gużewskiego, A. Michałowskiego i A. Sygietyńskiego (fort.) oraz R. Statkowskiego i H. Melcera (komp.). Kształcił się także u Z. Drzewieckiego. 1924–28 uczył gry na fort. oraz kontrapunktu w Inst. Muzycznym A. Grudzińskiego w Warszawie. 1927 przebywał na stypendium w Paryżu, a 1928–31 kontynuował studia pianist. i kompozytorskie u I. Paderewskiego w Paryżu i Morges. Karierę pianist. rozpoczął już 1910, prezentując w Warszawie swoje miniatury fort. W 1919 wykonał w Filh. Warszawskiej swoją Sonatę es-moll poświęconą pamięci rodaków poległych podczas I wojny świat. Występował nast. we Lwowie, Lublinie, Wilnie, Rydze, a 1928–31 we Francji, Szwajcarii, Holandii, Hiszpanii. 1931–39 koncertował w kraju, m.in. w Filharmonii Warsz., gdzie na koncercie kompoz. 26 II 1933 wykonał Koncert d-moll, dedyk. I. Paderewskiemu. 1926–39 współpracował z Polskim Radiem, występując z licznymi koncertami oraz tworząc muzykę do słuchowisk radiowych. Podczas II wojny świat. grał na koncertach konspiracyjnych i w kawiarniach w Warszawie; w czasie powstania warszawskiego spłonęły wszystkie rękopisy jego dzieł. Niektóre utwory N. zrekonstruował w l. 1945–50. Od 1945 prowadził działalność koncertową, gł. na Górnym Śląsku.
Dodatkowe informacje o autorach i źródle znajdują się na stronie dyskusji.