Encyklopedia staropolska/Cięciwa

<<< Dane tekstu >>>
Autor Zygmunt Gloger
Tytuł Encyklopedia staropolska (tom I)
Indeks stron
Artykuł w Wikipedii Artykuł w Wikipedii


Cięciwa, struna z kiszek bydlęcych, rozpięta między dwuma końcami łuku, do wyrzucania strzały za pomocą natężenia służąca. W mowie dawnych wojowników naszych „cięciwy brzęczą, lotne strzały świszczą“. „Gdy im do łuków cięciw niedostawało — pisze Bielski w „Kronice świata“ — niewiasty warkocze swoje urzynały i cięciwy kręciły“. Szymonowicz w sielankach swoich mówi:

Strzałka Kupidyna maluchna, lecz cięciwa tęga:
Kiedy strzeli — i nieba samego dosięga.

Kłokocki w r. 1678 pisze: „Póty sułtan baszę pieści, póki go kat, cięciwę na szyję zawiązawszy, nie udusi“. Mawiano niegdyś, że „zbyt silona cięciwa najprędzej się zerwie“, a lud polski dotąd, choć już zwykle nie wie, co to jest cięciwa, mówi o ludziach lub zwierzętach chudych, cienkich, że są „jako cięciwa“.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Zygmunt Gloger.