Encyklopedja Kościelna/Abstemii
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom I) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Abstemii. Tak się nazywają osoby, mające wstręt naturalny do wina i pić go nie mogące, od abstineo — wstrzymuję się i temetum — wino. Osoby takie niezdolne są do przyjęcia święceń kapłańskich, dla tego, iż wina potrzebnego do odprawienia mszy św. znosić nie mogą (Can. 13. Conc. Eliber.). Wielu kanonistów utrzymuje, że tacy nawet do niższych święceń posuwani być nie powinni. Kiedy kalwiniści całą siłą popierali zdanie, że kommunja pod obydwoma postaciami jest nakazana prawem Bożém, na synodzie swoim w Charenton odbytym, postanowili, że abstemii mogą być do wieczerzy przypuszczeni, byleby kielicha dotknęli się wargami, chociażby ani kropli wina nieskosztowali i nie połknęli. Luteranie im to wyrzucali, jako tolerancję świętokradzką. Tą okolicznością posługiwali się znowu katolicy, dowodząc, że zdanie protestantów, o nakazie Bożém kommunji pod dwiema postaciami, nie jest prawdziwe, skoro cierpieć musi wyjątki i dyspensy.
