Encyklopedja Kościelna/Adelajda Domicella
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom I) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Adelajda, Domicella, córka Kazimierza Sprawiedliwego, siostra Leszka Białego. Odznaczała się przykładném, świętobliwém życiem. Fundowała w Sandomierzu kościół parafialny św. Jakóba (Długosz, Liber beneficiorum, III 454—455). Um. 1211 r., pochowana w tymże kościele, jak świadczy starożytny grobowiec z napisem (wiadomość o tym pomniku ogłosił Kaź. Stronczyński w Bibliotece Warsz. 1842 r., t. III, str. 150). W skutku mylnego podania względem miejsca, w którém spoczywały zwłoki księżniczki, czy téż nadwerężenia pierwotnego grobowca, jakby wypadało wnosić z napisu, oo. dominikanie sandomierscy wystawili w presbyterjum dębową trumnę, z wyrzeźbioną postacią Adelajdy, 1676 r. Nad trumną zawieszono portret księżniczki z napisem, który kończy się temi słowy: „Hic sacer praedicatorum conventus lapideo prius erecto tumulo, post hostium feritate diruto, iterato, gratitudinis ergo posuit monumentum. A. D. 1676.” Mylnie téż podał Długosz, w księdze VI Dziejów, że Adelajda fundowała klasztor zakonu kaznodziejskiego w Sandomierzu, gdy tymczasem zakon ten otrzymał zatwierdzenie od Papieża Honorjusza III w lat kilka po śmierci księżniczki, t. j. 1216 r. (Bullarium Ord. Praed. t. 1). Wiadomém jest zresztą, że Iwo Odrowąż, biskup krakowski, fundował klasztory dominikanów: w Krakowie 1222 r., i w Sandomierzu 1226 r., jak to zaświadcza sam Długosz na inném miejscu (ob. Dzieje pod 1226 r., i Liber beneficiorum III p. 454—455). W warszawskich Encyklopedjach powszechnych powtarzano omyłkę Długosza. W. Ch.
