Encyklopedja Kościelna/Adelgunda
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom I) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Adelgunda (święta), albo Aldegonda, ur. w Hainaut r. 630, za króla franków Dagoberta I. Pochodziła z królewskiego rodu Merowingów. Była córką Waldeberta (Gualberta) i Bertylii, podobnież jak ich druga córka Waldetruda poślubiona Madelgarowi, szlachetnego rodu frankowi. W tym samym czasie, kiedy ojciec Adelgundy założył klasztor w Hautmont, a matka jéj w Mons, w Hainaut, ona została fundatorką klasztoru zakonnic w Maubeuge (Melbodium), również w Hainaut. Wiele pokonać musiała trudności, zanim odwiodła swą matkę od zamiaru wydania ją za mąż. „Nie chcę, mówiła młoda dziewica, ani grzesznika, ani śmiertelnika za oblubieńca; wolę miéć tego, który nigdy nie umiera i którego królestwo ogarnia niebo i ziemię.” Fundacje, o których wspomnieliśmy, podlegały zwierzchnictwu biskupów: św. Amanda i św. Auberta, którzy bardzo wielkie usługi oddali religji i instytucjom klasztornym w Belgji. Klasztory przez nich wspólnie zakładane, do których i te ostatnie zaliczyć potrzeba, nazywały się podwójne, t. j. męzkie i obok nich żeńskie. Według świadectwa czterech starożytnych historyków, Adelgunda od najpierwszej młodości do końca życia częste miewała widzenia, które sama opisywała. Um. d. 30 Stycznia 694 r. We dwa lata późniéj umarła także jej siostra ś. Waldetruda. Obie były aniołami stróżami w Hainaut, opiekunkami sierot, ubogich, chorych, więźniów i wszystkich cierpiących. Obacz: Bolland. 30 Stycznia i Mabill. Act. SS. saec. II str. 806. (Schrödl.).
