Encyklopedja Kościelna/Alcym
<<< Dane tekstu >>> | |
Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom I) |
Redaktor | Michał Nowodworski |
Data wyd. | 1873 |
Druk | Czerwiński i Spółka |
Miejsce wyd. | Warszawa |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron |
Alcym, Alkimos, Alkim, kapłan w czasach machabejskich; nie pochodził on z rodu arcykapłańskiego (Jos. Antt. 1, c.), a jednakże chciał sprawować wielkie kapłaństwo. Dla tego udał się do króla syryjskiego Demetrjusza Sotera, oskarżył przed nim Judasza Machabeusza i jego przyjaciół, jako buntowników i niszczycieli kraju (1 Mach. 7, 5. 2 Mach. 14, 4) i sprawił, że król posłał Bakchidesa z liczném wojskiem przeciwko żydom, nakazując przytém przyjąć Alcyma za arcykapłana. Judasz, którego pod pozorem zgody chcieli schwytać, zmiarkował podstęp i nie przyjął zaproszenia; wszelakoż niektórzy Asydejczycy, nieprzypuszczając zdrady w potomku Aarona, udali się do Alcyma, gdy im poprzednio przysięgą bezpieczeństwo obiecał; wszyscy jednak 60 zostali zabici (1 Mach. 7, 10). To wiarołomstwo zniechęciło do niego lud cały i dla tego Judaszowi udało się niebawem pozbawić go urzędu. Na nowe skargi Alcyma, król wysłał Nikanora z wojskiem i ten znowu Alcyma na arcykapłaństwie osadził (2 Mach. 14, 13). Nikanor w walce z Judaszem przegrał dwie bitwy i stracił życie. Alcym zdołał się jednak utrzymać na swojém kapłaństwie, a Demetrjusz wysłał nowe, liczniejsze jeszcze wojsko, pod dowództwem Bakchidesa, przeciwko Judaszowi, który nareszcie został zwyciężony i sam w boju zginął (1 Mach. 9, ...). Teraz dopiero Alcym poczuł się bezpiecznym, ale gdy zamyślał już na dobre o wywróceniu religji ojców i o zgubie tych, co jej wiernymi pozostali, nagle uderzony został bolesną chorobą i po ciężkich cierpieniach umarł (1 Mach. 9, 54. Jos. Antt. XII, 10, 6).