Encyklopedja Kościelna/Alemani
<<< Dane tekstu >>> | |
Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom I) |
Redaktor | Michał Nowodworski |
Data wyd. | 1873 |
Druk | Czerwiński i Spółka |
Miejsce wyd. | Warszawa |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron |
Alemani (później Szwaby). Nazwę tego pokolenia germańskiego napotykamy w dziejach po raz pierwszy już w III w., za cesarza Karakalli, który nawet kazał nazywać siebie przydomkiem Alemanicus, gdyż mu się zdawało, iż pokonał tych barbarzyńców. Zamieszkiwali oni ziemie pomiędzy rzekami: Dunajem, Nekerem i Renem. Początki ich nawrócenia do chrystjanizmu datują się dopiero od r. 496, t. j. od bitwy pod Tolbiacum (Zülpich), w której pokonani przez Franków, od swoich zwycięzców przyjęli wiarę prawdziwą. W pierwszej półowie wieku VI napotykamy tam biskupstwo w Windonissie, w dzisiejszym kantonie Aargau i pierwszego znanego biskupa Bubulkusa na sob. w Epaon 517 r. Biskupstwo to przeniesione do Konstancji, jako bliższej, najwięcej przyczyniać się musiało do ugruntowania wiary w Alemanji. Wiele do nawrócenia tego ludu przyczynili się królowie Austrazji, mianowicie Klotarjusz I, Childebert II, Klotarjusz II, a najwięcej Dagobert W. w r. 630, przez wydane przez siebie prawo alemańskie (lex alemanica), mające szczególniej na celu wprowadzenie Alemanów do Kościoła (obszerniej patrz Hefele, Geschichte der Einführung d. christh. in südw. Deutschl. Tüb 1839). Pierwszym apostołem Alemanów był św. Fridolin, inaczej Fridolius (o. a.), irlandczyk, który w w. VI ogłaszał wiarę w Czarnym Lesie i w Szwajcarji, aż do krainy Glaris. Założył kościół św. Hilarego i klasztor żeński. W 100 lat później przybyli tu dwaj jeszcze apostołowie: śś. Kolumban i Gall. Opowiadali oni wiarę w w. VII około Zürich. Św. Gall założył tam klasztor. W Bryzgowji, w tymże samym czasie nauczał św. Trutpert, a św. Landolin z Irlandji w Szwarcwaldzie, gdzie też w w. VIII powstał obszerny klasztor, p. n. Mönchszell, przezwany później Ettenheimmünster od swego benefaktora Eddo, ówczesnego biskupa strasburgskiego. W w. VIII św. Pirminius podjął missję w okolicy jeziora Konstancjeńskiego i założył klasztor Reichenau. Ostatecznego nawrócenia tej krainy, jak i całych Niemiec, dokonał św. Bonifacy. (Hefele). X. M-i.