Encyklopedja Kościelna/Amand święty
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom I) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Amand (święty), apostoł Belgów. Już w IV w. w Belgji istniały biskupstwa, jako to: w Tongres (przeniesione do Mastrichtu r. 452), w Tournay i Arras (w Cambrai od r. 545); ale wędrówki narodów wiele szkody i tutaj wyrządziły Kościołowi. Potrzeba było w Belgji podźwignąć wiarę chrześcjańską, a przytém pozyskać Kościołowi przybyłych tam pogan. Ten podwójny cel przedsiębrali: Audomar, Liwin, Eligjusz, a szczególniej Amand. Urodzony w okolicach Nantes, z pobożnych rodziców, Amand, mając lat 20, wstąpił do klasztoru i tak zasmakował w życiu zakonném, że ani prośby ani groźby krewnych odwieść go od tego stanu nie zdołały. Wkrótce udał się do Bourges, gdzie, pod kierunkiem świętego biskupa Austregizyla, w ubogiej celi przez 5 lat pędził żywot umartwiony. R. 628 powróciwszy do Francji, z pielgrzymki odbytej do Rzymu, poświęcony został na biskupa, bez wyznaczenia mu szczególnej djecezji. Starał się rozszerzać wiarę między Flamandczykami, Słowianami w Karyntji i w prowincjach naddunajskich. Wygnany przez króla Dagoberta za to, że śmiało strofował go za życie nierządne, udał się z opowiadaniem Ewangelji do Gaskonji i Nawarry; ale Dagobert wkrótce go odwołał i św. Amand, wróciwszy do pierwotnych missji, udał się w okolice Gandawy, gdzie był źle przyjęty, lżony, bity, często nawet śmiercią zagrożony. Gorliwość jego tém się nie zrażała; owszem, tém usilniej pracował, wykupywał niewolników, chrzcił ich i opowiadał im słowo Boże. Ta niezmordowana jego praca, połączona z darem czynienia cudów, dokonała wreszcie nawrócenia mnóstwa pogan, którzy sami obalali swoje świątynie, prosili o chrzest, a wkrótce, z ofiar króla i pogan nawróconych, A. pobudował liczne klasztory i kościoły R. 646, A. wbrew swej woli, wybranym został na biskupa Mastrichtu; mając do czynienia z duchowieństwem skażonych obyczajów, a pałając żądzą opowiadania Ewangelji bałwochwalskim ludom Austrazji, prosił Papieża Marcina I o uwolnienie od obowiązków biskupich, co dopiero na powtórną prośbę w samym Rzymie otrzymał. Jeszcze czas pewien apostołował, później osiadł w klasztorze Elnones, w okolicach Tournay i zaprowadził tu surową karność. Um. r. 684. — Pamięć jego obchodzoną jest 6 Lutego. (Fritz). J.
