Encyklopedja Kościelna/Andrzej Dalmata
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom I) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Andrzej Dalmata, zak. św. Dominika, arcybp podobno kraiński, w Karyntji (Craynensis, Carnensis, Cyairrensis), poseł cesarza niemiec. przy Sykstusie IV (ok. r. 1480). Papież ten z początku polubił Andrzeja i prawdopodobnie przyrzekł mu kardynalstwo, lecz gdy obietnica się sprawdzała, Andrzej począł o Papieżu źle mówić, za co z poselstwa zrzucony i do więzienia w Rzymie wtrącony został. Wyzwoliwszy się ztamtąd, po 2 latach, w Niemczech znów przeciw Sykstusowi wystąpił i zaczął do Bazylei sobór zwoływać, udając się za kardynała, którym nigdy nie był. A gdy w Bazylei nie przestał swych skarg i obelg na Papieża, cesarz Frydrych III skazał go na wieczne więzienie w tém mieście. Nie pomogło nic odwoływanie (w Stycz. 1483 r.); Andrzej w więzieniu życie skończył (ob. współczesnego Andrzejowi, Sigismundi Fulginatis Historiam ap. Fabricium, Bibl. lat. med. ed. Florent. 1868. I. 88). Kilka pism jego, w powyższej tendencji, wydał Jan Henr. Hottinger w Historia ecclesiast. saec. XV. Tiguri. 1654, in appendice. X. W. K.
