Encyklopedja Kościelna/Anna
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom I) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Anna, hebr. Hanna, miła, wdzięczna. 1. Pobożna i cicha żona Elkany, a matka Samuela. Proste opowiadanie (I Kr. 1), przedstawia dobrze całą piękność jej charakteru; a jej pieśń dziękczynna, gdy ofiarowała dziecię w domu Bożym, świadczy o proroczém oświeceniu jej duszy; opowiada tu ona bowiem nietylko w ogóle wielkość opatrzności Bożej: „Bóg umiejętności Pan jest, a jemu się gotują myśli“, ale zapowiada nadto przyjście panowania messjanicznego: „Pan będzie sądził granice ziemi i da panowanie królowi swemu i wywyższy róg (potęgę, władzę) Chrystusa swego.“ Podobnym do tej pieśni, tylko wyższym jej wyrażeniem, jest kantyk Najśw. Panny Magnificat. Anna jest też figurą Najśw. Panny, tak jak Samuel, odnowiciel teokracji zewnętrznej, jest figurą Chrystusa. — 2. Żona Tobjasza starszego, Tob. 1, 9. i inna A. jego krewna, żona Raguela, Tob. 7, 2 (ale tylko podług Wulg., inne teksty mają Εδνα, adina, edna). — 3. Córka Fanuela, z pokolenia Aser; po siedmioletniém pożyciu malżeńskiém, całe dalsze życie swoje poświęciła służbie Bożej, w pieśni i modlitwie, a w 80 roku dostąpiła tej łaski, iż oglądała Zbawiciela świata. Nazywa się prorokinią, ponieważ równie jak Symeon oświecona była Duchem Św., który ich ku Bożemu Dziecięciu przywiódł i dał w Nim poznać i wielbić Messjasza (Łuk. 2, 36—38). Rzymskie Martyrologjum kładzie ich święto na 1 Września. Cf. Bolland. (S. Mayer.) N.
