Encyklopedja Kościelna/Aretas (królowie)
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom I) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Aretas, imię kilku królów arabskich (70. Ἀρέτας). 1. współczesny arcykapłanowi Jazonowi i Antjochowi Epifanesowi, ok. r. 170 przed Chr. Zdaje się, że wtedy Ammonitis (v. Ammanitis, prow. na wschód morza Martwego) do niego należała. 2 Mach. 5, 7—8. — 2. A. żył ok. r. 60 przed Chr. Do niego uciekł się Jan Hyrkan, za namową Antypatra z Idumei, i obiecał mu zwrócić ziemie, przez Aleksandra Janneusza Arabom zabrane. Aretas wprawdzie pomógł Hyrkanowi, pobił wojsko Aristobula (brat Jana Hyrkana, rządzący Judeą) i podstąpił pod Jerozolimę; lecz wdanie się Pompejusza uczyniło bezskutecznemi jego zabiegi (Jos. Ant. 14, 2—5). Z tym samym podobno prowadził wojnę Herod W. (ib. 15, 6. 14). — 3. A. zwany pierwej Aeneas, syn i następca Obadasa, z początku był w niełasce u Rzymian, lecz później pomagał Varusowi, wodzowi rzyms. w Syrji (ib. 15, 15. 16; 17, 12). Herod Antipas, tetrarcha Galilei, miał tego Aretasa córkę za żonę; lecz ją porzucił, pokochawszy się w Herodjadzie, żonie przyrodniego brata swego. Z tego powodu A. prowadził z Herodem wojnę (ok. r. 36 po Chr.) i wojsko jego zniósł do szczętu. Klęskę tę żydzi uważali jako karę Bożą, za zabójstwo św. Jana Chrzciciela, mówi Flawjusz (ib. 18, 7). Prawdopodobnie ten. sam A. trzymał w swej mocy Damaszek (należący do Rzymian), gdy Vitellius opuścił Syrję (r. 40). A. ustanowił tam swego etnarchę, który, na żądanie żydów, chciał schwytać św. Pawła (II Kor. 11, 32. Dz. Ap. 9, 24). Stolicą tych wszystkich Aretasów była Petra w Arabji. X. W. K.
