Encyklopedja Kościelna/Arnoul święty
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom I) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Arnoul albo Arnolf (święty), bp Metzu, protoplasta drugiej dynastji francuzkiej, Karolowingów, odznaczył się wieloma cnotami. W młodym wieku został merem na dworze Franków (major domus) i tam zasłynął naraz swoją zdolnością i pobożném życiem. Następnie wstąpił do zakonu, za zgodą swej żony Dody Saskiej, która również schroniła się do klasztoru; syn jego Anzegis ożenił się z Beggą, córką Pepina starszego, i z tego małżeństwa miał syna Pepina Grubego (Heristala), ojca Karola Martela, a pradziada Karola W. Roku 614, na powszechne żądanie duchowieństwa i ludu, Arnoul obrany został na biskupa w Metz. Będąc biskupem, nie przestał być członkiem rady królewskiej, za panowania Klotarjusza II i Dagoberta W., dopóki wreszcie Dagobert nie zwolnił go z tego urzędu, na jego prośby. Arnoul udał się na pustynię, gdzie, w towarzystwie świętego Romaryka, ostatnie chwile spędził na modlitwie i dobrych uczynkach. Um. 16 Sierp. 641 r. w klasztorze Remiremont, w departamencie Wogezów. Pochowany w Metz. Znajdują się dawne opisy żywota św. Arnoula u Bollandystów t. IV Lipca i u Mabillona, Acta Sanct. ord. S. Bened. t. II. Pamiątkę tego świętego Kościół obchodzi d. 18 Lipca. J.
