Encyklopedja Kościelna/Asarhaddon
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom I) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Asarhaddon (według I Esd. 4, 2 Asor Haddon), inni czytają Esarhaddon, syn i następca Sennacheryba, króla assyryj. (IV Reg. 19, 37. Isai. 37, 38. Tob. 1, 21—24). Oprócz Pisma św., wspomina o nim Berosus (Euseb. Chron. Arm. t. I p. 41) i Abydenus (l. c. p. 53). Pomniki assyryjskie zowią go Asur-ah-iddin i, oprócz tego, że był synem Sennacheryba, a wnukiem Sargona, opowiadają o nim jeszcze, że zdobył Egipt (i wówczas ta zapewne stolica wyższego Egiptu No-Amon, czyli Teby, uległa owemu straszliwemu losowi, jaki opisuje prorok Nahum 3, 8—10), pobił Tar-ku-u (hebr. Tirhaka, Vulg. Tharaca), króla Etjopji; Manassesa, króla judzkiego, uczynił swym hołdownikiem (cf. II Paral. 33, 11); że poddanych króla Sydonu Abdimilkuta przesiedlił do Assyrji, że wybudował pałac (dla swego syna Asur-bani-habala (Sardanapala) i ustąpił mu swego tronu d. 12 mca Iyyar (Kwietnia v. Maja) r. 668. Panował od r. 681 przed Chr. Według zaś chronologji biblijnej, panowanie A. wypadałoby na rok 713—700. Ob. Schrader, Die Keilinschriften u. d. A. T., Giessen 1872, p. 207, 229, 244.
