Encyklopedja Kościelna/Atrium
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom I) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Atrium. W artykule Bazylika czytelnik widzi, że pierwszą od wchodu jej częścią był przedsionek, vestibulum; w większych niektórych bazylikach, przedsionek rozwijał się w atrium, otoczone trzema portykami, a z czwartej strony fasadą bazyliki, a niekiedy czterema nawet portykami. Środkowy ten dziedziniec, między portykami, nazywał się atrium; na środku tego dziedzińca był symbol świętej ekspiacji, t. j. fontanna, przy której chrześcjanie umywali twarz i ręce, zanim wstąpili do świątyni. W niektórych atriach fontanna była otoczona barjerą i pokryta daszkiem. Fontannę poświęcano w wigilję lub w sam dzień Trzech Króli. Z czasem miejsce fontanny zajęła woda święcona w kruchcie. Pod portykami atrium, zatrzymywali się pokutujący pierwszego stopnia; ale winniejsi, z pomiędzy nich, musieli stać pod odkrytém niebem w atrium samém. N.
