Encyklopedja Kościelna/Ave Maria
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom I) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
Ave Maria. Pozdrowienie anielskie Najświętszej Panny, którego pierwsze słowo od wieków u nas przetłumaczono, a przynajmniej tak je Leopolita przełożył: Zdrowaś.. Modlitwy tej słowa: Zdrowaś łaski pełna, Pan z tobą, błogosławionaś ty między niewiastami, są wymówione przez Gabrjela archanioła (u św. Łuk. I 28), te zaś: i błogosławion owoc żywota twojego, od św. Elżbiety, żony Zacharjasza; resztę następnie, dodał Kościół. Baronjusz (An. ad a. 431 n. 179) podaje, że ojcowie soboru efezkiego, potępiwszy herezję nestorjańską, zwrócili się do nieba z modlitwą: Święta Marjo, matko Boża, módl się za nami grzesznikami. Amen. Mabillon (in praef. ad Acta SS. Ord. Ben.) jednak twierdzi, że dopiero po 1500 r. modlitwa ta weszła do modłów publicznych. Wyrazy: „teraz i w godzinę śmierci naszej,“ użyte były po raz pierwszy przez braci mniejszych, w ich brewjarzu, drukowanym 1515 r. (Catalani w Pontifi c. Rom. t. II tit. 15 § 2). Używali tych wyrazów inni zakonnicy w swoich brewjarzach; w brewiarzu rzymskim znalazły się one dopiero za Piusa V (wydany 1566). Liturgja św. Jakóba, zamiast naszej, ma inną formułę: „Ave Maria... benedictus fructus ventris tui, quia Salvatorem peperisti animarum nostrarum. Ob. Anioł Pański.
