Encyklopedja Kościelna/Bandellus Mateusz
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom I) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Bandellus Mateusz (Matteo Bandello), ur. w Castelnuovo, w Piemoncie około 1480 r., studjował teologję i wstąpił do zakonu dominikanów, w którym pozostając, zaprzeczał Niepokalane Poczęcie Marji. Talentami swemi i uczonością zwrócił na siebie uwagę, został zatem nauczycielem Lukrecji, córki księcia Gonzagi. Lukrecja została następnie sławną autorką. Podczas rozruchów w Medjolanie, Bandellus należał do francuzkiego stronnictwa, i gdy Francuzi 1525 r. bitwę z Hiszpanami pod Pawją przegrali, udał się do Francji, gdzie 1550 czy 1551 został biskupem w Agen. Po pięciu latach, podobno dobrowolnie złożył urząd biskupi. Prawdopodobnie um. 1562 r. Bandellus napisał pewną liczbę nowelli, w rodzaju Bokacjusza, które, trafiając w gust ówczesny, zyskały wielki poklask we Włoszech i we Francji. Jakkolwiek naśladowca, ma właściwy sobie charakter, a swobodą opowiadania przewyższa jeszcze Bokacjusza. Pierwsze trzy tomy jego nowelli wyszły w Luce 1554 r., czwarty po jego śmierci w Lyonie 1573 r. Było wiele wydań, w których zbyt draźliwe ustępy powypuszczano. W XVIII w. wydano na nowo tekst oczyszczony. Pieśni jego wydał Costa 1816 r. pod tytułem: Rime di Matteo Bandello; w niemieckiém tłumaczeniu Adrjana, wyszły w Frankfurcie 1818 — 1819, z opuszczeniem miejsc zbyt swobodnych. Przy sądzeniu Bandella, trzeba brać na uwagę czas ów zepsuty, w którym dowcipowi pozwalano brać górę nad przyzwoitością. (Haas) B.
