Encyklopedja Kościelna/Beausobre Jakób
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom II) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Beausobre Jakób (Bellesobrinus), ur. w Niort, w Poitou, 8 Marca 1659 r. Znakomity protestancki teolog, był najprzód guwernerem naturalnych dzieci Ludwika XIV, później predykantem w Châtillon, nadwornym kaznodzieją księżnej Dessau, nakoniec predykantem i członkiem konsystorza w Berlinie, gdzie zarządzał parafją francuzką aż do swej śmierci, to jest do d. 6 Lipca 1738 r. Wspólnie ze swym przyjacielem Lenfant'em, wydał w przekładzie francuzkim Nowy Testament (Amsterdam, 1718), który później w poprawnych edycjach wychodził kilkakrotnie. Napisał Historję Manesa i manicheizmu (Hist. critique de Manichée et du manichéisme, Amster. 1734 i 1739, 2 t.), gdzie usiłował dowieść, iż manicheizm uprzedził już i przygotował drogę protestantyzmowi, na drodze wyzwolenia Kościoła z pod wpływów czysto ludzkich. W tym także duchu napisał swoją Historję reformy. Wyszła ona już po jego śmierci, w Berlinie 1785 r., w 4-ch t., i obejmuje historję luteranizmu od 1517 do 1530 r.; jest to praca niewielkiej wartości, powiększej części tłumaczona z Seckendorfa. Jego pióra są także dopełnienia do historji hussytów Lenfanta (Lausanne 1740 r.). R. 1744—55 wydane w Lozannie w 4 t. jego mowy nad Listem do Rzymian i św. Jana, pisane w formie homilji. Rozprawy te jednak nie miały wielkiego powodzenia dla swojej oschłości. (Haas). A. B.
