Encyklopedja Kościelna/Billican Teobald
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom II) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Billican Teobald, właściwie Gerlacher, ksiądz w Billigheim (ztąd Billicanus), małém miasteczku bawarskiém, przy końcu XV w. Przyjaciel Melanchtona, głosił zdania protestanckie w miasteczku Weil (dziś w Wirtembergskiém). Wypędzony z Weil r. 1522, został kaznodzieją w Nördlingen, którego mieszkańcy sprzyjali nowościom. Wprowadził nabożeństwo protestanckie i ożenił się z córką kupca. Czyn ten, jeszcze dotąd mało praktykowany (Bartłomiej Bernardi, zwany Feldkirch, proboszcz z Kembergu w Saksonji, pierwszy się ożenił r. 1521), zwrócił uwagę powszechną. Od r. 1525 Billican zaczyna się skarżyć na zepsucie moralności w nowym kościele, a we dwa lata później wystąpił jawnie przeciwko nauce Lutra o Eucharystji. Niesłusznie zaliczają go do zwolenników nauki Zwingla: od początku bowiem takową zbijał i szczerze nawrócił się do nauki katolickiej, której wyznanie złożył publicznie 1530 r. w Augsburgu, ale nie wrócił już do obowiązków kapłańskich; upoważniony został przez kardynała Campeggio do prowadzenia interesów handlowych ze swoim teściem. Pomimo prześladowań, nie zmienił swego przekonania, i dla tego nie należy go brać za innego Billicana, zostającego w usługach Filipa, landrafa heskiego, protestanta. Więcej szczegółów u Döllingera, Die Reformation t. 1 p. 142. (Hefele) W. F.
