Encyklopedja Kościelna/Chasluim
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom III) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1874 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Chasluim (Vulg.), hebr. Kasluhim, 70: Χασμωνιείμ (w edycjach drukowanych), lub Χοσμωνιεὶμ (w kodeksie A). Według Gen. 10, 14. Chasluim pochodzili od Egipcjan (Mesraim) i dali początek Filistynom i Kaftorytom (ob. Kaftor). Chasluici byli więc pokrewnymi Filistynom i Kaftorytom. Komentarowie przyjmują wykład Bocharta (Phaleg. IV 31), który przez Chasluitów rozumie Kolchidów; ci bowiem, według dawnych historyków, mieli pochodzić z Egiptu, podobnie jak Chasluim. Według innych, Chasluim mieszkali na wybrzeżu, rozciągającém się od delty egipskiej na wschód, aż do rzeki Egiptu (torrens Aegypti, u pisarzy grec. i łac. Rhinocolura v. Rinocorura, dziś Wadi-el-Arisz). W tém miejscu upatrywał ich Förster (Epistolae ad Michaël. Spicileg. geogr. hebr., Götting. 1722 s. 16), na co zgadzają się i nowsi egiptologowie. Do tego wniosku doprowadza nazwa tej prowincji, nadawana przez dawniejszych świeckich pisarzy: mons Casios, arenae Casiae, Cassiotis, podobne do dzisiejszej nazwy Ras-el-Kasrun (przylądek Kasrun), gdzie znaleziono szczątki dawnych murów i zasypane cysterny. W języku koptyckiem ghäs, v. khäs znaczy górę; lokh zaś, v. rokh — goreć; cała téż prawie ta strona jest jakby spaloną od słońca; obfituje przeważnie w piaski i sól. Ob. Ebers, Aegypten u. d. Bächer Moses, Leipzig 1868 s. 120.. X. W. K.
