Encyklopedja Kościelna/Cynejczycy

<<< Dane tekstu >>>
Tytuł	Encyklopedja Kościelna (tom III)
Redaktor	Michał Nowodworski
Data wyd.	1874
Druk	Czerwiński i Spółka
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na Commons
Indeks stron

›››

[550] Cynejczycy (Cinaei), v. Kenici, hebr. Kenim, v. Kinim, 70 Κιναίοι. O pokoleniu tém wiadomości po większej części są niepewne. Za Abrahama byli Cynejczycy w ziemi Chanaan (Gen. 15, 19): „Mocneć wprawdzie jest mieszkanie twoje (cynejczyku!), ale choćbyś położył na skale gniazdo twoje, a byłbyś wybrany z narodu Cyna, pókiż będziesz mógł wytrwać? Assur cię bowiem pojmą.“ Proroctwo to wyrzekł Balaam wtedy, gdy Izraelici byli w ziemi Moabitów, za Jordanem, naprzeciw Jerycha (Num. 22, 1); Balaam zaś miał przed sobą lud Amalecytów i Cynejczyków (ib. 24, 20. 21). Ztąd wnosić można, że Cynejczycy za Jozuego mieszkali około morza Martwego. Czy i jakie zachodziło pokrewieństwo między tymi Cyn. z nad morza Martwego, a Cynejczykami pochodzącymi od Hobaba, nie można wiedzieć z pewnością. Cynejczyków chananejskich (o których Gen. 15, 19) nie spotykamy między ludami chananejskiemi, jakie wylicza Gen. 10, 15....., ani gdzieindziej nie czytamy, żeby należeli do ludów chananejskich. Prawdopodobnie należeli do Madjanitów. Wnosić o tém możemy ztąd, że Jethro (teść Mojżesza), który był kapłanem madjanickim, zostawał podobno w jakiemś pokrewieństwie z Hobabem, cynejczykiem, a przez Jethra z Mojżeszem. Gdy Mojżesz odchodził z pod góry Synai w drogę przez pustynię, zaprosił „swego krewnego“ Hobaba, żeby mu towarzyszył, jako dobrze świadomy miejsc, gdzie należało obóz rozbijać na pustyni, i przyrzekł mu dział między Izraelitami (Num. 10, 29..). Hobab propozycję przyjął i pozostał z Izraelitami. Niektórzy sądzą, że Hobab jest drugiém imieniem Jethra, przeciw czemu mówi ta okoliczność, że Jethro, odwiedziwszy swego zięcia pod Synai, wrócił do domu swego (Exod. 18, 1... 27), gdy tymczasem Hobab pozostał. Od niego poszli Cynejczycy, mieszkający wśród Izraelitów. Otrzymali oni w dziale miasto Jerycho, lecz wkrótce opuścili je i osiedlili się około Arad (ob.), w pokoleniu Judy (Jud. 1, 16). Część pewna odłączyła się i zamieszkała dalej na północy, w pokoleniu Neftali, około miasta Cedes (Jud. 14, 11. 17). Za sędziów żyli w przyjaznych stosunkach z chananejczykiem Jabinem (Jud. 4, 17.), za Saula z Amalecytami (I Reg. 15, 6. 27, 10. cf. 30, 29). Zresztą był to lud koczujący (I Par. 2, 55), tak samo jak pokolenia arabskie, co właśnie zdaje się potwierdzać ich wspólność pochodzenia z Arabami, do których należeli i Madjanici. Siedliska więc stałego nie mieli: błąkali się tylko między morzem Martwém a granicami Egiptu. Na półwyspie Synaickim nie mieszkali, tylko w blizkości: widać to ztąd, te Jethro przybył do Mojżesza pod górę Synai (Exod. 18, 1...). Cynejczycy, którzy mieszkali w pokoleniu Judy, zajmowali się naukami; z nich wychodzili biegli w zakonie, śpiewacy, muzykanci. I Par. 2, 55. Cf. Rehabici. Protoplasta Cynejczyków nazywany jest Cin (hebr. Kain, Num. 24, 21), albo Cenus (hebr. Keni, I Reg. 27, 10. 30, 29). A. Murray, Comment. de Kinaeis, Hamb. 1718.  X. W. K.