Encyklopedja Kościelna/Ewald św.
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom V) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1874 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Ewald, św. (3 Paźdz.). Dwóch było świętych tego imienia braci Anglików: biały i czarny, tak nazwani od koloru włosów. Za przykładem Willibrorda i jego towarzyszów udali się do Westfalji, dla nawrócenia osiadłych tamże Saksonów, lecz ci pochwycili obu braci, po srogich męczarniach, porąbali ich na kawałki i wrzucili do Renu. Mordercy i cały naród później pokutował za swoją zbrodnię. Tilmen (Tilman), głoszący tam także naukę wiary, wydobył zwłoki świętych męczenników i pochował ze czcią w miejscu ich śmierci, zkąd Pepin, książę Franków, przeniósł je do Kolonji. Arcybp Hanno złożył je r. 1074 w kościele św. Kuniberta, a główy ich darował kościołowi monastyrskiemu (Münster), gdzie wszakże, w czasie rozruchów nowochrzczeńskich, zaginęły. Męczeństwo tych świętych przypadło ok. r. 690 i wówczas już odbierać zaczęli cześć publiczną, albowiem wzmiankuje o nich Martyrologium Bedy (ok. r. 691). Obadwa święci uważani są za patronów Westfalji. Ob. Beda, Hist. eccl. V 10; Alkuin, De pontificib. et ss. eccl. eborac. Cf. Strunck, Westphalia S., ed. Giefers, II 11..; Bolland. Acta SS. 3 Octobr. Alberdingk Thijm, Der h. Willibrord (übers. v. L. Tross), Münst. 1863 s. 217.
