Encyklopedja Kościelna/Faldystorz
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom V) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1874 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Faldystorz (faldistorium, fandistorium, falcistorium, facistorium, faldistolium, faldestolus, falsistorium), wedle jednych ma być wyraz zepsuty, pochodzący od fandistorium, t. j. locus fandi et perorandi, bo z siedzenia tego bpi przemawiają do ludu i do otrzymujących święcenia (Paris de Crassis lib. 1 c. 3); według innych, jest to wyraz włoski faldistorio, lub niemiecki fald-stuhl, w Ceremoniale faldistorium, t. j. krzesło składane, na jakiém biskup siada w czasie obrzędów, lubo i za klęcznik mu służy; pospolicie bowiem takowe krzesła czyli taborety bywają składane, dla łatwiejszego przenoszenia z miejsca na miejsce, i okryte materją koloru wedle czasu, albo też stosownie do ubioru celebrującego. W mniejsze uroczystości, w obecności legatów, albo też nie w swojej djecezji celebrując, biskup nie siada na tronie, lecz na faldystorzu. Ob. Caerem. Epp. w Indexie p. t. wyrazem. X. S. J.
