Encyklopedyja powszechna (1859)/Alboin
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Alboin |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Alboin, założyciel królestwa Lombardzkiego we Włoszech, był naczelnikiem Longobardów, mieszkających jeszcze w 561 roku w Pannonii. Alboin wystąpił najprzód przeciwko Ostro-Gotom i zwyciężył ich przy pomocy Narsesa. Następnie, złączywszy się z Awarami, zwrócił swój zwycięzki oręż na Gepidów; zabił własną ręką ich króla Kunimunda i wstąpił w związki małżeńskie z córką jego, Rozamundą w 566 roku. Po śmierci Narsesa, Alboin na czele ogromnego wojska, składającego się z Longobardów, Gepidów i 20,000 Saxonów, wkroczył do Włoch w 568 roku, i zawojował całą północną część tej krainy, aż do rzeki Ty-bru. Tymczasem Rozamunda, mszcząc się na Alboinie za to, że ją zmuszał pić wino z czaszki własnego jej ojca, namówiła Helmichisa i Peredea, dwóch domniemanych swych kochanków, do zamordowania męża. Alboin poległ w 574 r. pod sztyletem zabójcy, a Rozamunda wraz z wspólnikiem i córką Abswindą, ucie-kła do Longinusa, greckiego namiestnika Rawenny. Tam, upodobawszy sobie Longinusa, Rozamunda postanowiła pozbyć się Helmichisa i w tym celu podała mu puhar zatrutego wina, ale Helmichis domyślił się wszystkiego i zmusił ją do wypicia drugiej połowy puharu. Peredeo zaś odesłany został do Konstantynopola, gdzie mu wkrótce wyłupiono oczy.
