Encyklopedyja powszechna (1859)/Alembroth
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Alembroth |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Alembroth. Wyraz chaldejski, używany przez alchemików w znaczeniu klucza sztuki, który otwierał alchemikom tajemnicę przemieniania, posiadający zaś ją umiał wielkie dzieło. Alchemicy zwali solą mądrości, czyli sola alembrota (sal alembrothi), produkt sublimacyi kalomelu z chlorkiem antymonu. W farmacyi nazywają sal alembrothi, osad otrzymany z roztworu sublimatu za pomocą amonijaku (amidek merkuryjuszu). Niektórzy chemicy pod alembrotem rozumieją sole ułatwiające topienie metali.
