Encyklopedyja powszechna (1859)/Alexander Severus
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Alexander Severus |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
Alexander Severus, cesarz rzymski, urodził się w 208 roku po narodzeniu Chrystusa. Wychowany starannie pod okiem swej matki Julii Mammei, przysposobionym został za syna przez Helijogabala i objął po nim rządy w 222 r., w czasach, kiedy cesarstwo Rzymskie chyliło się już do upadku. Alexander otoczył się najznakomitszymi uczonymi (szczególniej lubił Paulusa i Ulpijana), starał się przedewszystkiem rozdawać wysokie posady i godności ludziom zdolnym i zasłużonym, aby tym sposobem, przyczynić się choć w części do wykorzenienia szeroko rozkrzewionej przedajności. Jakkolwiek Alexander był poganinem, zajmował się jednakże nauką Chrystusa i często powtarzał: „Czyń drugim to, co chcesz aby tobie uczyniono.“ Ubóstwiany przez obywateli, nie podobał się Pretoryjanom, nienawidzącym go za to, że nie pobłażał ich bezprawiom, nadali mu więc przydomek „Severus“ (surowy). Alexander zwyciężył Artaxerxesa, króla perskiego w 231 r., zamierzał wyprawę przeciwko Germanom, a nawet pociągnął już z wojskiem nad brzegi Renu, ale następca jego Maximinus podburzył żołnierzy i ci zamordowali go wraz z matką w 235 r. Naród policzył Alexandra w poczet bogów, przeczuwając, że śmierć tego monarchy przyśpieszy upadek państwa, wydanego na łup swawolnego żołnierstwa.
