Encyklopedyja powszechna (1859)/Algerus
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Algerus |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Algerus z Leodyjum (Liége, Lüttich). Podług nielicznych szczegółów, jakie doszły do nas o tym mężu, bardzo wielkie w swoim czasie posiadającym znaczenie, urodził się on zapewne przy końcu XI wieku w Leodyjum i był tu scholastykiem. W r. 1121 wstąpił do zakonu Benedyktynów w Klunijaku, i część swojego spadku im darował. Umarł przed r. 1128. Dzieła Algerusa są: De Sacramento Corporis et Sanguinis Domini, przeciw nauce Berengaryjusza Turoneńskiego o Eucharystyi, jedno z najcelniejszych, podług Piotra Venerabilis, jakie w owej epoce były pisane przeciw temu heretykowi, wydane naprzód w Bazylei przez Erazma r. 1530, później zaś w XI tomie zbioru Bibliotheca Patrum.—Tractatus de libero arbitrio (Pezii, Thesaur. anecdot. t. IV).— Traktat de Misericordia et Justitia, wydany przez Marten’a w V tomie Thesaurus, podług rękopismu znalezionego w Clairvaux. Najobszerniejsze i najważniejsze to z pism Algerusa dzieli się na trzy części: pierwsza z nich wylicza warunki, pod jakiemi surowość karności kościelnej, może być złagodzoną względem pewnych osób i w pewnych okolicznościach; druga mieści organizacyję tej karności; trzecia o Sakramentach tych, którzy są wyłączeni ze społeczności Kościoła. Pod względem układu, jest to raczej wykład systematyczny karności kościelnej, niżeli zbiór Kanonów, w zwykłem tego wyrazu znaczeniu. Wszędzie zasady naprzód są zamieszczone; potem idą na ich poparcie zdania wyjęte z Ojców Kościoła: ś. Cypryjana, ś. Augustyna, ś. Ambrożego, ś. Hieronima, ś. Izydora, ś. Syrycyjusza, ś. Innocentego I, ś. Leona, Gelazyjusza, ś. Grzegorza Wielkiego i z księgi Liber pontificalis; jednocześnie przytacza wielką liczbę Kanonów pseudo-Izydora. Co do układu, dzieło powyższe wiele ma podobieństwa z dekretem Gracyjana. Richter wykazał, że Gracyjan korzystał z księgi Algerusa, nietylko biorąc z niej liczne cytacyje, ale nawet przepisując od czasu do czasu, całe pasmo jego myśli. L. R.
