Encyklopedyja powszechna (1859)/Algier
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Algier |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Algier, stolica kolonii francuzkiej Algieryi, u Rzymian Icosium, leży nad morzem Sródziemnem u stoku płaskowzgórza Massif. Położenie miasta, wznoszącego się amfiteatralnie od morza w kształcie trójkąta, uwieńczonego cytadellą Kasba, bardzo jest malownicze, pomimo, że biało pobielane jego domy architektury wschodniej, same przez się dosyć są jednostajne. W ostatnich jednak latach Algier przybrał już pozór bardziej eropejski i przyozdobił się wielą okazałemi budowlami. Port, jeden z lepszych w Berberyi, został w najnowszych czasach rozszerzonym i opatrzonym latarnią morską. Liczba mieszkańców Algieru wynosi przeszło 80,000, z których 50,000 Europejczyków, powiększej części Francuzów. Głównym środkiem zarobku jest handel, ułatwiony coraz gęściej za kładanemi drogami w głąb’ kraju. Jako stolica kolonii Algier jest siedzibą gubernatora generalnego i naczelnych władz cywilno-wojskowych, pod względem zaś kościelnym biskupa katolickiego, oraz duchownych mahometańskich i żydowskich. Oprócz kollegijum, urządzonego na sposób francuzki, miasto posiada 38 szkół elementarnych arabskich i kilka pensyjonatów, bibliotekę publiczną, muzeum, kilka księgarń, drukarń i czytelni, towarzystwo rolnicze, szpital i t. p. Potrzeby Europejczyków pod różnemi względami zaopatrują liczne hotele, kawiarnie, 3 teatry, zakłady kąpielowe i kilka pism peryjodycznych na miejscu wydawanych. Okolice miasta ożywiają liczne ogrody i domki wiejskie zamożniejszych mieszkańców.
