Encyklopedyja powszechna (1859)/Almanzor
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
Tom | Tom I |
Rozdział | Almanzor |
Wydawca | S. Orgelbrand |
Data wyd. | 1859 |
Miejsce wyd. | Warszawa |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron |
Almanzor (Abu-dżafer-Abdallah-ben-Mohammed-al-Mansur), był drugim kalifa z dynastyi Abassydów, panował od 754—775 r. Krwawe bitwy, morderstwa, wiarołomne intrygi i zdrada utorowały Almanzerowi drogę do władzy, po objęciu której zajął się czynnie wytępianiem sekt przeciwnych Islamizmowi, a szczególniej chrześcijan syryjskich, których niemiłosiernie uciskał. Pomimo wrodzonej sobie srogości opiekował się naukami, kazał przetłómaczyć z Syryjskiego Elementa Euklidesa, ułożył koran i tak był zamiłowanym w architekturze, iż nie zważając na szemranie narodu wydawał bajeczne summy na przyozdobienie Bagdadu, stałej swej rezydencyi. Obok miłości do nauk i sztuk pięknych zachowywał nadzwyczajną prostotę w życiu i nieskażoną czystość obyczajów. Umarł w 63 r. życia, podczas pielgrzymki do Mekki.