Encyklopedyja powszechna (1859)/Alogijanie
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Alogijanie |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Alogijanie, heretycy, w pierwszych wiekach chrześcijaństwa. Do nich zwykle stosują wzmianki ś. Ireneusza (Adv. Haeres. III, 11, 9), i ś. Dyjonizyjusza Wielkiego, biskupa alexandryjskiego (Euzeb., Hist. Eccl. VII, 25). Imię ich atoli po raz pierwszy występuje u ś. Epifanijusza (Haerec., 51), który mówi o nich obszernie, ale niedosyć dokładnie. Według zdania powszechnego, Alogijanie byli: 1) nieprzyjaciółmi bóstwa Jezusa Chrystusa, to jest Słowa, po grecku logos; 2) przeciwnikami pism ś. Jana ewangelisty; 3) nieprzyjaciółmi Montanistów. Toczył się o Alogijanów spór między dwoma teologami niemieckimi spółczesnymi Döllngerem i Hefele. Ostatni popierał trzy powyższe określenia sekty. Döllinger zaś utrzymywał przeciwnie, że Alogijanie byli gałęzią Montanistów. — W Hollandyi Alogijanami nazywano Socynijanów, którzy zaprzeczali bóstwa Chrystusa, to jest Słowa przedwiecznego. L. R.
