Encyklopedyja powszechna (1859)/Alvinczy
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Alvinczy |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Alvinczy (Józef), feldmarszałek austryjacki, urodzony 1735 r. w Siedmiogrodzie; w piętnastym roku życia zapisanym już został do pułku huzarów i odznaczył się w wojnie siedmioletniej, szczególnie w bitwach pod Torgau, Świdnicą i Teplilz. W wojnie o sukcessyję bawarską Alvinczy wziął do niewoli księcia Hessen-Philippsthal. Później uczestniczył także w wojnie tureckiej, a następnie, objął dowództwo nad wojskiem, wysłaném do Belgii w 1790 roku, lecz przy oblężeniu Lejdy spadł ciężko z konia i do Wiednia wracać musiał. W wojnach 1792, 1793 i 1795 r., Alvinczy dowodził osobną dywizyją, po wstąpieniu zaś na tron cesarza Franciszka II, powołanym został na członka rady wojennej w Wiedniu. Nieszczęśliwe dla Austryi wojny z Fracuzami, ściągnęły znowu Alvinczego na pole bitwy do Włoch, gdzie młody Bonaparte codziennie nowe zdobywał wawrzyny. Objął wtedy dowództwo nad armiją austryjacką, lecz wkrótce potem Bonaparte poraził go w dwóch walnych bitwach po Arkolę i Rivoli (1796 i 1797 roku). Alvinczy nie utracił jednakże łask cesarza, otrzymał naczelne dowództwo w Węgrzech, a w r. 1808, podniesionym został do godności feldmarszałka. Umarł w mieście Budzie 25 Listopada 1810 roku.
