Encyklopedyja powszechna (1859)/Amblygonit
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
Tom | Tom I |
Rozdział | Amblygonit |
Wydawca | S. Orgelbrand |
Data wyd. | 1859 |
Miejsce wyd. | Warszawa |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron |
Amblygonit, (Breithaupt). Nazwany tak z greckiego dla oznaczenia stępionych narożców, jakie słup rombowy, w który krystallizuje, zawsze przedstawia. Kryształy zwykle nie wykończone i nie gładkie. Twardość 6,0, c. g. 3,—3,1, przeświecający, jasno-zielonej barwy. Pod dmuchawką łatwo się topi, mianowicie z boraxem, dając szkło bezfarbne; w rurce szklannej daje nieco pary wodnej, nagryzającej szkło. Wedle rozbiorów Rammelsberga jest to złożony fosforan glinki, sody i lityny z fluorkami tychże metalów’. Wzór chemiczny: (3 PhO3. 5 AL2O3 + PhO5 5RO) + (Fl3 Al2 + FIR) gdzie R. oznacza sod i lityn. Bardzo rzadki minerał, trafiający się przy Chursdorf i Arnsdorf w Saxonii. K. J.
Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Karol Jurkiewicz.