Encyklopedyja powszechna (1859)/Ambrozyjańska biblijot.

<<< Dane tekstu >>>
Autor anonimowy
Tytuł Encyklopedyja powszechna
Tom Tom I
Rozdział Ambrozyjańska biblijot.
Wydawca S. Orgelbrand
Data wyd. 1859
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Indeks stron

Ambrozyjańska biblijoteka, tak na cześć ś. Ambrożego, patrona Medyjolanu, kardynał Fryderyk Borromeo nazwał założono przezeń 1600 r., w umyślnie na to wystawionym gmachu, biblijotekę publiczną w Medyjolanie. Biblijoteka kosztem kardynała zebrana z wszystkich krajów Europy, nawet Azyi; później większego jeszcze nabrała znaczenia przez nabycie rękopisów Pinelli’ego. Borromeo z zakładem tym połączyć chciał zgromadzenie szesnastu uczonych, z którychby każdy w swojej specyjalności dozorował biblijoteki i osobom z niej korzystającym udzielał rady naukowej; dla braku funduszów jednak uczonych takich ustanowił tylko dwóch, którzy nosili tytuł: Doctores bibliothecae Ambrosinae. Księgozbiór ambrozyjański obejmuje przeszło 60,000 dzieł drukowanych i 15,000 rękopisów, między któremi wiele nadzwyczajnych rzadkości, jak np. palimpsesty (ob.), ogłoszone z przypiskami kardynała Mai, Castiglione’go i Mazzuchelli’a, oraz Wirgilijusz, na którym Petrarca zapisał notatkę o pierwszm swojém spotkaniu się z Laurą. Z biblijoteka połączona jest galeryja sztuk pięknych, w których obok obrazów Breugla, Barocci’ego, Luini’ego i Alberta Durera, znajduje się karton do szkoły ateńskiej Rafaela, oraz studyja Leonarda da Vinci i dawniejsze kopije z Wieczerzy tego wielkiego malarza.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: anonimowy.