Encyklopedyja powszechna (1859)/Amida
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Amida |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Amida u buddystów japońskich Stwórca i najwyższy rządzca niebios i raju, zwany także Gokurakus, czyli wieczna wesołość, ojciec wszystkich błogosławionych i obrońca wszystkich duchów, nie mający ni początku, ni końca. Amida żył na ziemi 2,000 lat, w którym to czasie robił cuda i nauczał ludzi, gdy jednak sprzykrzył sobie ziemskie życie, dobrowolnie poniósł śmierć i wstąpił do nieba. Tak więc Amida pozostał pośrednikiem między Bogiem a ludźmi, którym przyrzekł odpuszczenie grzechów, jeżeli przestrzegać będą pięciu następujących Gokai czyli zakonów: 1) Te Seo, zakazu zabicia czegokolwiek żyjącego; 2) Tsu To, zakazu kradzieży; 3) Sjajin, zakazu nieczystości; 4) Mogo, zakazu kłamstwa i 5) Onsja, zakazu opilstwa. Amida wyobrażany bywa z trzema głowami, z których każda pokryta jest czapką i ozdobiona brodą, powiewającą na wietrze; niekiedy wyobrażano go także z psią głową, siedzącego na koniu o siedmiu głowach.
