Encyklopedyja powszechna (1859)/Amurat II
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Amurat II |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Amurat II, syn Mahometa I, wstąpił na tron 1421 r., gdy jeszcze niezagojone były rany, zadane przed 18 laty jego państwu przez sławnego Tamerlana. Nowe niepokoje, podniecane przez cesarzy bizantyńskich, groziły mu zupełną zagładą, lecz Amurat doszedłszy zaledwie lat młodzieńczych, nowemi zdobyczami pomnożył swoją monarchiję, już nawet upadek Konstantynopola zdawał się nieuchronnym, gdy Amurat r. 1414 ustąpił tronu synowi swemu Mahometowi II, a sam usunął się na samotne życie do klasztoru Derwiszów w Magnezyi. Niedoświadczenie młodego Mahometa obudziło znowu niechętnych; Polska, Węgry, Siedmiogrodzianie i Serbowie pomimo zaprzysiężonego na lat 10 pokoju wzięli się do oręża pod dowództwem Władysława III Jagiellończyka; jakkolwiek bowiem po zawarciu pokoju wiele wojska już się rozeszło, a nie stawało pieniędzy ni czasu na nowe zaciągi, miano przecież nadzieję, że na morzu stanie przeciwko Turkom znaczna potęga włoska, że Włosi i Grecy nie przepuszczą Turków przez cieśniny. Wówczas atoli Amurat wyszedł ze swego ukrycia i stanął na czele janczarów, chrześcijanom zaś żadne posiłki na morzu nie przyszły, a Grecy i Włosi sami za pieniądze przewozili Turków z Azyi do Europy. Amurat stoczył bitwę pod Warną, w której król Władysław, od tej bitwy Warneńczykiem zwany, poległ; sułtan zaś powrócił do swego ustronia. Zaginęła wtedy część metryk koronnych, które Władysław III miał mieć przy sobie. Wkrótce potem powstanie janczarów znowu zmusiło Amurata do powtórnego objęcia władzy; buntowników ukrócił i zwrócił się następnie przeciw Skanderbegowi, którego wygnał z własnego kraju, Epiru, a Epirotów zmusił do przyjęcia islamu; później pociągnął ku Dunajowi, którędy wtargnęli chrześcijanie, lecz tu, mając 47 Jat wieku, nagle umarł w 1451 roku.
