Encyklopedyja powszechna (1859)/Androti
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Androti |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Androti, albo Androzi (Fulvio), jezuita włoski, rodem z Monticello, miasteczka marchii Ankońskiej, doktór obojga prawa i kanonik kaplicy loretańskiej. W r. 1555, a w 32 życia wstąpił do zakonu jezuitów. Gorliwie pracował w marchii ankońskiej, w Syjennie i Ferrarze i w tem ostatniem mieście umarł 27 Sierpnia 1575 r. Wydał kilka dzieł treści teologicznej w języku włoskim, które były i na łaciński tłómaczone; z tych mamy po polsku przełożone prozą przez sławnego w swoim czasie rymotwórcę Stanisława Grochowskiego: Ścieszka pobożnego chrześcijanina, z włoskich skryptów kapłana jednego S. J. przełożona w Krakowie, w drukarni Mikołaja Loba 1608 (w 4-ce, str. 78), tudzież Rozmyślanie o drogiej męce Pana naszego Jezusa Chrystusa, przez ks. Fulwijusza Androcego Soc. Jesu złożone, a przez ks. Szymona Wysockiego, tegoż zakonu z włoskiego na polskie przełożone, w Krakowie w drukarni Jana Szarflenbergera 1611 (w 8-ce str. 92).
