Eros i pszczoła

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Anakreont
Tytuł	Eros i pszczoła
Pochodzenie	Anakreon
Data wyd.	1907
Druk	L. Biliński i S-ka
Miejsce wyd.	Warszawa
Tłumacz	Kazimierz Kaszewski
Źródło	Skany na commons
Inne	Cały zbiór Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI
Indeks stron

›››

[38]

8. EROS I PSZCZOŁA.^[1]

Pszczoła znużona, w kielichu
Róży spoczęła, a wtem
Eros się spuścił pocichu
I zasiadł przy zdjętej snem. —

By w ludziach rozniecać szały,
Różaną zbiera on woń,
Maści nią kołczan i strzały
Miłosne, — straszliwą broń.

Budzi się pszczoła... Co zacz?...
Żądłem ucina go w palec.
Narazie rozśmiał się malec,
Lecz wkrótce uderzył w płacz.

I z krzykiem pędzi ku drogiej
Cyterze, mateczce swej;
By uśmierzyła ów srogi
Ból, rękę podnosi k’niej.

— „Mnie, — płacze — z kielicha róży
Ciął mały, skrzydlaty gad,
Matko! i strach na mnie padł,
Zaż mi to śmierci nie wróży!“

[39]

Na to odrzecze bogini:
— „Gdy tobie mdłej pszczółki cios
Życie tak strasznem już czyni,
To, synku, jakiż to los,

Jak dolegliwym być może
Tych biednych śmiertelnych szał,
Którym wręcz serca rozporze
Ostrze cieniutkich twych strzał?“

---

1. Cytera, Cypryda, Pafja, wszystko to są mioniska bogini miłości, Afrodyty, od wysp głównie, jej kult uprawiających: pierwszego zwłaszcza najczęściej używa tu poeta. (Ob. przypisek do n. 54).
    Koncept tej pieśni wyzyskał, tylko w inny sposób, Teokryt, w idylli 19, którą tu dla porównania podajemy:
   

   — Gdy się Eros podkradał do miodu pod ule,
   Ucięła go złośliwa żądłem pszczoła. Bóle
   Piekły go w palce wszystkie u obu rąk. Wrękę
   Dmucha, tupie o ziemię, do Cyprydy woła
   Ze skargą, okazując swe bolączki: — „Pszczoła,
   Takie małe stworzenie, wielką sprawia mękę!“
   Matka z uśmiechem: — „Pszczole podobnyś: maleńki
   Jesteś, a jakże wielkie ludziom sprawiasz męki!“

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Anakreont i tłumacza: Kazimierz Kaszewski.