Giewont pod śniegiem

Giewont pod śniegiem
W górach
Ziemia polska w pieśni
Józef Kościelski

[253]

GIEWONT POD ŚNIEGIEM.

Jako biały paw ogon roztacza nad ranem,
Pierwsze słońca promienie chłonąc w jego białość,
Tak Giewont całą swoją śnieżną okazałość
W pawi ogon rozpostarł w krąg nad Zakopanem.

A w tem pallium, słoneczną nicią lamowanem
Ponad do stóp przypadłą kornych szczytów małość
Taką roztacza iście królewską zuchwałość,
Jakby się wiernej rzeszy czuł Mistrzem i Panem.

I jak śród nabożeństwa w mitrze wznosi głową
Ponad niższe, pokornie szarzejące szczyty,
Arcykapłan, przybrany w kapy złotogłowe,

W obłoki, jak w kadzielnic dym cały spowity,
Ponad rzesze lewitów, przyklękłe i płowe,
Przyodziane w smereków zrudziałe habity.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Józef Kościelski.