Imię (Tuwim, 1923)

>>> Dane tekstu >>>
Autor Julian Tuwim
Tytuł Imię
Pochodzenie Polska pieśń miłosna
Redaktor Jan Lorentowicz
Wydawca J. Czernecki i F. Gutowski
Data wyd. 1923
Druk Drukarnia L. Kapeli
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne Cały tomik
Indeks stron

JULIAN TUWIM
(ur. 1894).

IMIĘ.

Moje życie miało imię dziewczęce,
Imię jasne, jak konwalje pierwsze,
Rwane w trawie błyszczącej o świcie
Przez lilijne, szopenowe ręce.

Tem imieniem, promieniami tkanem,
Lśniące liście leśne szeleściły,
Bzy majowe, zroszone perliście,
Tem imieniem pachniały kochanem...

A gdy niebo zwolna wieczorniało,
Gdy przez wyże wiała cisza polna,
W ciepłym wiewie i w jaskółczym świrze,
W każdem drzewie to imię szumiało.

...W opalowym mgieł zmierzchowych dymie
Coś rozwiało się obłokiem zwiewnym,
Smętkiem rzewnym duszę rozśpiewało:
Jakże było memu życiu na imię?