Jana Kochanowskiego Dzieła polskie (1919)/Pieśni/Księgi pierwsze/Pieśń XIV

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Horacy
Tytuł	Oda 9 (Księga I.) / Pieśń XIV
Pochodzenie	Jana Kochanowskiego Dzieła polskie: wydanie kompletne, opracowane przez Jana Lorentowicza
Wydawca	Tow. Akc. S. Orgelbranda S-ów
Data wyd.	[1919]
Miejsce wyd.	Warszawa
Tłumacz	Jan Kochanowski
Indeks stron

›››

[34]PIEŚŃ XIV.^[1]

Patrzaj, jako śnieg po górach się bieli,
 Wiatry z północy wstają,
 Jeziora się ścinają,
Żorawie, czując zimę, precz lecieli.

Nam nielza jedno patrzać też swe rzeczy,
 Niechaj drew do komina,

[35]

 Na stół przynoszą wina,
Ostatek niechaj Bóg ma na swej pieczy.

Przypadków dalszych żaden z nas nie zgadnie;
 I prózno myślić o tem,
 Co z nami będzie potem;
W godzinie wszystko Bóg wywróci snadnie.

Krótki wiek długiej nadzieje nie lubi,
 Niechaj nie schodzi cało,
 Coć się do rąk dostało:
Za to, co ma być, żaden ci nie ślubi.^[2]

Jeleniom nowe rogi wyrastają;
 Nam, gdy raz młodość minie,
 Już na wieki wieków ginie,
A zawżdy gorsze lata przypadają.

1. przekład (w znacznej części) ody dziewiątej, księgi I Horacego.
2. ślubi = nie ręczy.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Horacy, Jan Kochanowski.