Katedra ormiańska we Lwowie/Wstęp

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Józef Piotrowski
Tytuł	Katedra ormiańska we Lwowie
Podtytuł	w świetle restauracyj i ostatnich odkryć
Wydawca	Kurja metropolitalna obrządku orm.-kat. we Lwowie
Data wyd.	1925
Druk	Zakłady graficzne „Książnica-Atlas“
Miejsce wyd.	Lwów
Inne	Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI ; Cały tekst; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

Mur cmentarny i wieża od ul. Ormiańskiej
w. XVI—XIX.

Mniej więcej w połowie ulicy Ormiańskiej, jednej z najstarszych ulic Lwowa wznosi się wysoka, silna wieża ciosowa zwieńczona, stosownie do jej kondygnacji górnej, pięcioma małemi wieżyczkami nowszemi. Jest to oddzielnie stojąca, dawna dzwonnica archikatedry ormiańskiej. Na lewo przytyka do niej nowsza przybudówka i stary cmentarz ormiański z katedrą w tle, ogrodzony niegdyś wysokim murem pełnym, wyłożony ozdobnemi płytami nagrobnemi; na prawo pałac arcybiskupi i dom Kapituły z pięknym balkonem rokokowym. Pod wieżą wejście na nadzwyczaj malowniczy dziedziniec katedralny i zarazem pasaż do ulicy Skarbkowskiej, ze smukłą kolumną na cześć Dyrektora Związku Ormian Lwowskich Krzysztofa Augustynowicza z r. 1726. W głębi na lewo klasztor i szkoła P. P. Benedyktynek ormiańskich, z oddzielnym dziedzińcem i renesansowym krużgankiem, na prawo zabudowania kapitulne i Banku ormiańskiego: „Mons Pius“.

Krótki zarys dziejów sędziwej świątyni ormiańskiej, głównie na tle jej przeróbek i restauracyj, aż do dzisiejszej, wykaże nadzwyczajną, zupełnie wyjątkową wartość historyczną i kulturalną tego nietylko w Polsce, lecz w całej Europie w swoim rodzaju jedynego zabytku architektury, zasługującego w całej pełni na najtroskliwszą konserwację i najstaranniejsze odnowienie.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Józef Piotrowski.