Wikiźródła

Komuś winien, nie barzo mu dowierzaj

<<< Dane tekstu >>>
Autor Ezop
Tytuł Komuś winien, nie barzo mu dowierzaj
Pochodzenie Biernata z Lublina Ezop
Redaktor Ignacy Chrzanowski
Wydawca Akademia Umiejętności
Data wyd. 1910
Druk Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego
Miejsce wyd. Kraków
Tłumacz Biernat z Lublina
Źródło Skany na Commons
Inne Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 

Cały zbiór

Indeks stron
›››

78. Komuś winien, nie barzo mu dowierzaj.

 Wąż niektóry swą jamę miał
Przede wroty, gdzie kmieć mieszkał,
Kędy dzieci wychadzały,
A z onym wężem igrały.
 Owaciem czasu jednego,
On wąż syna kmieciowego,

Gdy z nim igrał, on go ukąsił,
Iż od jadu umrzeć musił.
 Kmieć syna barzo żałował
A nad wężem się pomścić chciał:        10
Bieżąc rychło, siekierę wziął,
Chciał go zabić — chwost mu uciął.
 Potym on kmieć, chcąc się jednać,
Jał węża cicho namawiać:
Dał mu mąki w słodkiej wodzie,        15
Aby już z nim żył we zgodzie.
 Wąż w swej jamie, sapiąc, sie wił,
Ku kmieciowi tako mówił:
„Proznoć się o zgodę głobić,
„Miedzy nama nie może być;        20
 „Bo póki ty syna martwego,
„A ja się wspomnię kęsego,
„Przyjdzie nam zawżdy nowa waśń,
„Nie może być cała przyjaźń“.
 Nigdyciem po nowej krzywdzie        25
Gniewno[ś]ć rychło nie odejdzie;
Rzadkoć może być sprawiona
Prawa przyjaźń przełomiona.









 Rimicius: D (188) De serpente et agricola. [H 96b Γεωργὸς ϰαὶ ὄφις]. C (211) Had a sedlák. — Rej Zw. IV, 41 Taka druga (Nie wierz złemu nigdy). — Minasowicz (107) Wąż i oracz. — BF 35 O chłopie i wężu.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Ignacy Chrzanowski, Ezop i tłumacza: Biernat z Lublina.
Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Komuś_winien,_nie_barzo_mu_dowierzaj&oldid=3189531”