Konstytucja Finlandii. Akt o prawie parlamentu do badania zgodności z prawem czynności urzędowych członków Rady Państwa, Kanclerza Sprawiedliwości i Parlamentarnego Ombudsmana z 25 listopada 1922 roku (z późniejszymi zmianami)
| Akt o prawie parlamentu do badania zgodności z prawem czynności urzędowych członków rady państwa, Kanclerza Sprawiedliwości i Parlamentarnego Ombudsmana (z późniejszymi zmianami, ostatnią z dnia 21 grudnia 1990 r.) |
|||
Przekład: Joachim Osiński.
|
§ 1 [1]
Parlament ma prawo, zgodnie z niniejszym Aktem, do badania zgodności z prawem czynności urzędowych członków Rady Państwa, Kanclerza Sprawiedliwości, Parlamentarnego Ombudsmana, Asystenta Kanclerza Sprawiedliwości, Asystenta Parlamentarnego Ombudsmana i ich zastępców oraz do podejmowania decyzji wynikających z takiego badania. Postanowienia § 2 ust. 1 - 3 i §§ 3 - 7 niniejszego Aktu dotyczące członka Rady Państwa i Kanclerza Sprawiedliwości odnosić należy odpowiednio do Parlamentarnego Ombudsmana oraz Asystenta Kanclerza Sprawiedliwości, Asystenta Parlamentarnego Ombudsmana i ich zastępców.
§ 2 [2]
Komisja Konstytucyjna przy rozpatrywaniu sprawy będącej w fazie przygotowania, jeśli istnieją ku temu powody, bada zgodność z prawem czynności urzędowych członków Rady Państwa i Kanclerza Sprawiedliwości. Jeśli inna komisja znajdzie powód do skargi, że członek Rady Państwa lub Kanclerz Sprawiedliwości działał w sposób niezgodny z prawem w trakcie czynności urzędowych, sprawa zostaje przedstawiona do rozpatrzenia Komisji Konstytucyjnej. Skarga dotycząca niezgodności z prawem czynności urzędowej członka Rady Państwa lub Kanclerza Sprawiedliwości może być również wniesiona przez parlament. Skarga taka powinna być przedłożona Przewodniczącemu w formie pisemnej i podpisana przez nie mniej niż 5 posłów. Dla przedstawienia skargi sprawa powinna być przesłana do Komisji Konstytucyjnej bez dyskusji nad nią. Oświadczenie przedstawione parlamentowi przez Kanclerza Sprawiedliwości, stosownie do § 47 Aktu o Formie Rządu lub przez Parlamentarnego Obmudsmana, zgodnie z art. 49 Aktu o Formie Rządu, dotyczące niezgodności z prawem czynności urzędowych Rady Państwa lub jej członka powinno być w podobnym trybie przesłane do Komisji Konstytucyjnej bez dyskusji nad nim.
§ 3
Jeśli zostaje wniesiona skarga dotycząca niezgodności z prawem czynności urzędowej członka Rady Państwa lub Kanclerza Sprawiedliwości w chwili, gdy sprawa jest rozpatrywana przez Komisję Konstytucyjną i Komisja uznaje sprawę za godną uwagi lub gdy skarga wniesiona przeciwko członkowi Rady Państwa lub Kanclerzowi Sprawiedliwości została przesłana do Komisji Konstytucyjnej, Komisja powinna dać im możliwość przedłożenia pisemnego lub ustnego wyjaśnienia w określonym czasie.
§ 4
Jeśli skarga została wniesiona przeciwko członkowi Rady Państwa lub Kanclerzowi Sprawiedliwości, Komisja Konstytucyjna rozważa, czy członek Rady Państwa lub Kanclerz Sprawiedliwości działali w sposób niezgodny z prawem i przedstawia oświadczenie w związku z tą sprawą parlamentowi, chyba że skarga była wniesiona do Komisji Konstytucyjnej i Komisja uznała ją za nieuzasadnioną.
§ 5
Przy rozpatrywaniu przez Komisję Konstytucyjną skargi, o której mowa w §§ 3 i 4, powinno być obecnych nie mniej niż 17 członków. Jeśli wyniknie spór, czy członek Rady Państwa lub Kanclerz Sprawiedliwości postąpił w sposób niezgodny z prawem, i głosy podzielą się równo, uznaje się, że czyn taki nie miał miejsca.
§ 6
Po przedłożeniu przez Komisję Konstytucyjną swojej opinii parlament upoważniony jest do zdecydowania, czy na podstawie niniejszego Aktu ma być wniesione oskarżenie do Trybunału Stanu przeciw członkowi Rady Państwa lub Kanclerzowi Sprawiedliwości czy też sprawa ma być oddalona. Jeśli parlament nie poweźmie natychmiastowej decyzji o oddaleniu sprawy, wówczas członek Rady Państwa lub Kanclerz Sprawiedliwości zobowiązany jest do złożenia pisemnego lub ustnego wyjaśnienia przed parlamentem. Wyjaśnienie ma być złożone w ciągu 10 dni od daty otrzymania wezwania.
§ 7
Poniższe działania uznaje się za niezgodne z prawem i dające podstawę do wniesienia, w myśl niniejszego Aktu, oskarżenia przeciw członkowi Rady Państwa lub Kanclerzowi Sprawiedliwości: - dopuszczenie się lub współudział w dopuszczeniu do oczywistego naruszenia prawa poprzez akt urzędowy; - celowe nadużycie swojego stanowiska służbowego z oczywistą szkodą dla kraju, jeśli to nadużycie może być uznane za przestępstwo służbowe; - postępowanie w sposób jawnie sprzeczny z prawem w niektórych działaniach urzędowych.
§ 8
Niniejsza ustawa wchodzi w życie jako akt konstytucyjny. Nie odnosi się ona do czynności urzędowych dokonanych przed 17 czerwca 1918 r.
§ 9
Niniejsza ustawa uchyla ustawę o prawie parlamentu Finlandii do badania zgodności z prawem czynności urzędowych członków Rady Państwa i Prokuratora z dnia 17 czerwca 1918 r.
- ↑ Podstawę tłumaczenia stanowił tekst jednolity aktu w języku szwedzkim L om rätt för riksdagen att granska lagenligheten av statsrädsmedlemmarnas och justitiekanslerns samt riksdagens justitieombudsmans ämbetsätgärder uwzględniający aktualny stan prawny na dzień 22 grudnia 1990 r., zamieszczony w zbiorze FINLANDS LAG 1995 . Sektion A4 s. 24. W trakcie prac nad niniejszym przekładem (pierwszym w języku polskim) posiłkowo korzystano z jego angielskiej wersji: Ministerial Resposibility Act zamieszczonej w zbiorze Constitutional laws of Finland. Procedure of Parliament. Helsinki, Parliament of Finland, 1996 s. 65-67.
- ↑ Treść ustalona ustawą 21 grudnia 1990 r.
| Przekład może być udostępniony na innej licencji niż tekst oryginalny. | |
|---|---|
| Oryginał |  |
| Przekład |   Można zastosować obie licencje lub jedną z nich. Informacje o pochodzeniu tekstu możesz znaleźć w dyskusji tego tekstu. |
