M. Arcta Słownik Staropolski/Zaciąć

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Antoni Krasnowolski, Władysław Niedźwiedzki
Tytuł	M. Arcta Słownik Staropolski
Wydawca	M. Arct
Data wyd.	ok. 1920
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	skany na Commons
Inne	Z – wykaz haseł Z – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku

›››

[880]

 Zaciąć, niedok. zacinać, 1) zająć ostro (Z. wiosłem wodę); 2) nitkę natarłszy kredą, Z. nią na desce = odbić po ciesielsku; 3) Z. rozumu i t. d. = wysilić, natężyć rozum i t. d., wziąć na rozum; 4) zwinnie, żwawo co odbyć (zacinać w karty = ciąć, rznąć; Z. hołubca = wyciąć); 5) zacinać na kogo, na co = zakrawać, wyglądać (zacinać na szulera); 6) stłumić, zdusić (Z. w sobie jęki).

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Antoni Krasnowolski, Władysław Niedźwiedzki.