M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/1. Dym

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Michał Arct
Tytuł	M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego
Wydawca	M. Arct
Data wyd.	1916
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na Commons
Inne	D – wykaz haseł D – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku

›››

[252]

 Dym (-u), zdr. Dymek, mieszanina gazów z cząsteczkami węgla i popiołu, wznosząca ś. przy niezupełnem spalaniu ciał (fig.); przedział w kominie (komin o czterech d-ach); puścić co z d-em, spalić, podpalić, pójść z d-em = rozwiać ś., zniknąć, zniszczeć, zmarnować się; jak w d. = obcesowo, wprost, bez ceremonji; przen., d. = chata (z kominem), dom: płacić od d-u; przen. d. pochwał = odurzanie pochwałami, ułudne słówka; d. a. d-y = fumy, fantazje pańskie, duma, próżność; urojenie, omamienie; blaga, oszukaństwo.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.