Na dary sie nie kwapić

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Ezop
Tytuł	Na dary sie nie kwapić
Pochodzenie	Biernata z Lublina Ezop
Redaktor	Ignacy Chrzanowski
Wydawca	Akademia Umiejętności
Data wyd.	1910
Druk	Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego
Miejsce wyd.	Kraków
Tłumacz	Biernat z Lublina
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI ; Cały zbiór;
	Indeks stron

›››

[295]

112. Na dary sie nie kwapić.

Złodziej niegdy w dom był wszedł kraść,
Pies go poczuł i jął szczekać;
Złodziej mu chleba podawał,
Prosząc go, aby nie szczekał.
Pies rzekł: „O dary nie nie dbam; 5
„Co chcesz czynić, dobrze to znam:
„Abych ja tobie dopuścił,
„Iżby dom beśpiecznie złupił.

„Jadowiteć są twoje dary,
„Nie dawasz ich z prawej wiary:        10
„Chcesz mię sobie mieć równego,
„Zdrajca, domu pana mego.
„A przetoż ci to powiadam:
„Idż precz, póki sie nie rozgniewam!
„Boć nie tylko będę szczekać,        15
„Imęć sie więc ciebie kęsać“!
Gdyć co dają, patrzaj, kroć da,
A czego od ciebie żąda;
Nie kwap sie nigdy na dary,
Chceszli nie uszczerbić wiary.        20

[296] Romulus II, 3: Hevrieux (II, 205) Canis fidelis. D (12) De fure et cane. Phaedrus I, 23 Canis fidelis. St (113) De fure et cane. C (75) O zloděgi a o psu. — FE (10) O psie i o złodzieju. — Minasowicz (16) Podejrzane złych ludzi zawsze dobrodziejstwa. Pies wierny. — BWF (41) Pies wierny. — EW 32 O psie i złodzieju.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Ignacy Chrzanowski, Ezop i tłumacza: Biernat z Lublina.